Inclusieve communicatie: wat en hoe
De Nederlandse samenleving bestaat uit een mix van mensen met verschillende kenmerken, vaardigheden, achtergronden en ervaringen. De overheid wil dat iedereen mee kan doen in die samenleving. Iedereen moet op een gelijke manier gebruik kunnen maken van de informatie en diensten van de overheid. Daarom streeft de Rijksoverheid naar inclusieve communicatie.
Wat is inclusieve communicatie?
Onder inclusieve communicatie verstaan we:
communicatie die zoveel mogelijk mensen probeert te bereiken en te betrekken, waarbij toegankelijkheid, herkenning en begrip worden nagestreefd en waarvan het resultaat leidt tot positieve communicatie, vrij van stereotypen (Hanan Challouki, Inclusieve communicatie, 2021).
Inclusieve communicatie vraagt om een andere manier van denken en doen van overheidsprofessionals. De leefwereld van de mensen om wie het gaat, staat daarbij centraal.
Belangrijke elementen van inclusieve communicatie
- Bereikbaarheid. Komt de informatie aan bij de mensen voor wie deze bedoeld is? Bereikt de dienstverlening de juiste mensen? Online en offline kanalen moeten een zo groot mogelijke groep mensen bereiken. En aan sommige groepen mensen moeten we extra aandacht besteden.
- Toegankelijkheid. Kunnen mensen goed gebruikmaken van de informatie en diensten van de Rijksoverheid? Geldt dat ook voor mensen met beperkte digitale vaardigheden of met andere uitdagingen, zoals dyslexie, autisme, ADHD, (kleuren)blindheid en de ziekte van Parkinson?
- Begrijpelijkheid. Begrijpen zo veel mogelijk mensen de informatie en dienstverlening van de Rijksoverheid? Ook mensen die bijvoorbeeld onvoldoende de Nederlandse taal beheersen, mensen die laaggeletterd zijn en mensen met een licht verstandelijke beperking?
- Herkenbaarheid. Zijn de informatie en diensten van de Rijksoverheid herkenbaar voor de groep waarvoor deze bedoeld zijn? Denk hierbij aan taalgebruik en beeldgebruik, maar ook of rekening is gehouden met culturele verschillen en het vermijden van stereotypen.
